Dah besar dah kita kan?

Pejam celik, pejam celik, rasa macam sekejap je masa berlalu, ye dak? Rasa macam baru je semalam gua dok poyo-poyo dok kat kerusi belakang, tiru cara ayah drive kereta. Ayah brek, gua pun brek. Kereta tu takda bunyi brek pun, gua boleh buat bunyi brek. Konon brek emergency la tu. Tapi harini, tuptup, gua dah boleh bawak kereta sendiri dah pergi mana-mana. Tak perlu berangan drive kereta macam dulu lagi.

Rasa macam sekejap je masa berlalu. Dulu gua rasa memang macam budak hingusan gilalah kan. Patutlah pun orang tua dok bagi perumpamaan 'hingus sendiri pun tak ngeti lap lagi.' Mana taknya, memang bila berhingus je, gua mesti pantas lap kat tudung sekolah. Oh, ye. Cover harus baik. Bukan tudung bahagian depan, tapi bahagian belakang. Takdalah orang tau kau jenis manusia pengotor gila. Tapi tu dulu la, sekarang gua dah besar. Dah jadi pembersih. Ke mana-mana haruslah bawak tisu, bawak kain lap. Kalau bersin ke, selesema mengalir ke, boleh lah jadi ayu gila lap pakai tisu. Manalah tau kot-kot ada pria-pria hensem memandang ke kan?

Memang terasa sekejap je masa berlalu. Dulu handset pertama pun 3310. Tu pun dah cukup bangga gila. Bila orang tengok, confirm kau pandang balik dengan pandangan, kau hado? kat dia. Padahal sekarang, kalau kau still pakai handset cabuk Sony Ericson mahupun Nokia, orang pandang kau balik dengan mata annoying 'kau hado' sambil tweet-tweet guna handset Blackberry dia. haha. Kau hado?

Rasa macam sekejap je masa berlalu. Dulu time kecik-kecik, memang takda rasa tension langsung. Manalah kita nak pikir hal orang-orang dewasa ni kan. Dok main 24/7 je, tak main kejar-kejar, mesti main kahwin-kahwin. Sekarang dah besau, ada kau nak main kahwin-kahwin? Penampau dapat nanti dari makpak kau. aahhaha.

P/s: Rindu zaman dulu-dulu

=)