Maksud gua kat sini, sinis. Sarcastic. Tak tipu, dulu gua memang macam ni. Gua suka macam ni pun bukan dengan semua orang. Tu tak normal maknanya. Haha. okey, tak kelakar. Gua jadi sinis dengan mereka yang suka sakitkan hati gua. Yang suka condemn gua tak tentu hala. Mulut gua jadi macam lancang gila, lalu lepas luahkan segalanya, gua jadi puas. Hahahahha (gelak evil)
Maaf. Gua bukan sengaja. Betul, tak tipu! Sekarang gua mula sedar, kenapa gua macam tu. Gua cuma nak bina satu benteng supaya orang tak pijak gua, macam dulu-dulu. Ya, gua tak mau jadi budak hingusan yang kena maki depan-depan tapi buat bedek je, macam tak ada perasaan, padahal belakang, punya sentap gila vavi. Yes, I just want to be honest, but obviously, not with a good way actually. Such a jerk when I choose to be a sarcastic person. Sigh.
Gua rasa, manusia-manusia lain yang mulutnya lancang gila atau memang sentiasa sinis dengan orang lain pun, niat dia sama macam gua. Cuma nak orang tak pijak kepala dia atau nak sorokkan something supaya orang tak nampak kelemahan dia. Tapi kenapa bila sekarang orang mula sinis dengan orang lain depan gua, gua jadi macam
“Erk, kenapa minah ni macam !@#$%^&*!?”
Time tu, hambek kau! Baru gua sedar, macam mana rasanya orang yang sinikal ni boleh jadi annoying gila. Duhh, barulah mula nak refresh balik semua perangai-perangai buruk gua pada manusia-manusia lain. Teruk betul. Takpa. Just move on. Gua tak mau la sentiasa jadi manusia yang dibenci. Sedar. Ya, mungkin tuhan nak tunjuk kat gua.
P/s: So, the moral of the story, jangan sinikal eh adik-adik.
Renung-renungkan dan selamat beramal!
:)